Sint Benedictus

Monnikenleven

Sint Benedictus

Benedictus van Nursia leefde in de zesde eeuw in Italië. Hij stierf rond 560. Hij zocht God langs de weg en onder geleide van het evangelie. Aanvankelijk leidde hij een kluizenaarsleven, maar algauw schaarden zich een aantal volgelingen om hem heen en organiseerde hij de eerste Benedictijnse gemeenschappen. Uiteindelijk ging hij zich vestigen in Montecassino, tussen Rome en Napels.

Daar schreef hij zijn bekende Regel voor Monniken. Al hield deze Regel rekening met voorafgaande regels, toch draagt hij duidelijk het stempel van de persoonlijkheid van Sint Benedictus.

Men zou deze Regel, die enkele gedragsnormen voor de monniken bepaalt, een soort korte samenvatting van het evangelie kunnen noemen. Man of vrouw, eender wie God zoekt, kan er een evenwichtig levensprogramma in vinden : gebed (gemeenschappelijk en persoonlijk) – werk – broederlijke gemeenschap en zorg voor de anderen. Aanpassingsvermogen en discretie kenmerken deze Regel, evenals oprechte bezorgdheid en eerbied voor de persoonlijkheid van de mensen en het zich schikken naar concrete omstandigheden.

In de negende eeuw werd de Regelin heel het Westen dé regel bij uitstek. Daarom wordt de Heilige Benedictus de patriarch van de westerse monniken genoemd.

Hij is één van de patronen van heel Europa.

ANDERE AFBEELDINGEN VAN SINT BENEDICTUS IN MAREDSOUS

Top